KAWAN²

Tuesday, April 30, 2013

Nak mengaruk sikit boleh kan?



Okey, aku memang tak suka nak mengaruk atau memaki. Tapi tak puashati di sini.

Marilah dengar cerita aku. 

Ini kisah, bila jiran kita TERAMATLAH bizi body. Ha, capslock ko.. Mengalahkan paparazzi. Busy body is okey for me. Cewah kauu.. nak speaking konon. Tapi.. Ada tapi ye kat sini.

Kalau busy body ko tu sampai menjatuhkan air muka family aku tu apa cerita? 

Alkisahnya, ada la seorang jiran aku ni. Dia ni aku kira seorang yang agak warak. Rajin ke surau, rajin melaungkan azan kat surau. Lepas tu, dikurniakan kebolehan untuk mengubati penyakit. So, kami respek dengan dia. 

Okey, minggu sudah adik aku bertunang. Kami menjemput dia atas menghormati dia sebagai jiran. Jemput untuk dia baca doa selamat kat majlis tunang tu.

TAPI.. 

Dia ni dah salahguna jemputan kami itu. Dia sibuk nak jadi pengantara atau jurucakap bagi keluarga aku. Padahal kami dah serahkan tugas tu kat abang ipar sorang tu. Lepas baca doa, dia terus mengaruk tak tentu hala.

Terus dia buka mulut, sambil menepuk peha abang ipar aku biar abg ipar aku diam jangan berkata apa².

"Tunang ni bukan passport untuk datang suka2 ke sinii, bawak keluar anak dara orang sesuka hati. Saya duduk depan rumah ni, saya tau apa yang berlaku di sekitar kawasan sini. Jangan ingat saya tak nampak apa yang berlaku ye.."

Ha, terkejut tak bila jiran buka mulut macam ni. JIRAN tau JIRAN.

Memang ada benarnya kata² dia ni. Tapi bagi aku, ko siapa nak buka mulut macam ni kat majlis orang? Ko abang aku ke? Ko bapak aku ke? Ini kira dah menjatuhkan air muka family belah lelaki, family aku juga. Macam la kitorang ni tak tau hukum, takde adap.

(Ish.. menyirap pulak darah aku time menaip ni).

Lepas tu dia sibuk pulak nak belek² gelang emas tu. Dua kali dia belek ko. Apa ingat itu zhulian ke hape? Siap tanya dua kali tu adik aku setuju tak nak dipinang.. Tak ke haprak namanya tu.. Kalau dah siap pasang 2 biji khemah depan rumah, takkan la tak terima pinangan kan?
 
Aku tak paham apa yang dia tak puashatinya tu. 

Adakah beliau kecewa? Cermin la dulu muka. Awak tu dah tua. 

Nanti aku tunang, sumpah aku taknak jemput dia.

ps: sekarang dah feeling² artis. sebab ada je paparazzi menyibuk nak ambik tau hal kita. awwww!





Thursday, April 18, 2013

Inilah dugaan..

Okey, rasanya aku jarang n boleh dikatakan tak pernah berkongsi cerita pasal kisah cinta aku kat mana2. Aku lebih selesa untuk simpan sendiri. Kalau berkongsi pun, dengan teman rapat. Bukan taknak kongsi, tapi itulah pendirian diri.

Cuma lately, aku terasa la nak kongsi sikit dengan kawan2. Aku byk post kat instagram aku aktiviti bersama kami. Aktiviti mentekedarah kami berdua. Kami memang suka makan. Elok2 beliau kurus, now dah naik sikit kilo dia. Aku pun sama. Muka pun dah jadi muka Cik Siti Wan Tembam.

Okey, beliau adalah Mr. F.

Okey, beliau ni aku kenal sebelum pergi Umrah haritu. Kenal biasa2 je. Cuma bila aku dah kat Madinah, rasa macam dah bukan kenalan biasa. Up sikit dari sekadar kawan. Beliau banyak bertanyakan khabar aku, rajin call n sms. Aku masih anggap mcm biasa je.

Bila aku dah sampai Mekah, aku rasa lain sikit perasaan aku kat dia. Macam ada sesuatu yang memanggil2 aku untuk mencari jawapan. Aku selalu berdoa lepas solat waktu, tiap kali tawaf. Aku doa kat Allah, "Ya Allah Ya Tuhanku, jika benarlah dia adalah jodoh yang baik untukku, maka kau dekatlah dia kepadaku. Begitu juga jika sebaliknya jika dia bukan yang baik untuk aku, maka jauhkan dia dariku". Itulah doa yang akan aku panjatkan setiap hari.

Sementara tu, ada sorang makcik ni dia bgtau mak long aku, dia sangat berkenan untuk jadikan menantu untuk anak lelaki dia. Ok, anak dia pun ikut serta dalam umrah ni. Satu jemaah dengan aku. Group yg sama, penerbangan yang sama. Makcik ni kan, aku perasan asik la merenung aku kalau. Baik di masjid, atau kat dining hall. Berkenan sungguh kot. Kahkahkah! Perasan la kau Cikpinky.. Panggg! muka aku sekali.

Mak long aku ni kan, dia kinda matchmaker tau. Sibuk sangat suruh ku terima. Banyak betul recommendation dia. Itulah, inilah.. Macam la dia kenal sgt dengan mamat ni. Padahalll.. kenal kat Umrah ni je punn..

Bukan sombong atau jual mahal, tapi aku dah ada yang menunggu kat Malaysia.

Okey, berbalik kat kisah aku dengan si F ni.

Hari kelima aku kat Mekah, beliau sms aku dengan ayat yang aku terus rasa sangat2 "SPEECHLESS" Dan sangat terharu. Waktu tu, aku tengah jalan shopping kat Zamzam Tower. Aku boleh terus menitiskan air mata kat situ jugak. Touching orang kata.. Mungkin itulah jawapan kepada doa aku.

Bila aku fikirkan balik kisah makcik tu nak bermenantukan aku, mungkin Itu dugaan untuk aku kat sana. Ye, dugaan untuk aku. Tulah, dulu selalu doa mintak dapat jodoh kat Mekah. Sekali kauuu... Memang mendapat pun.

Tapi, hati aku kuat kat F. Dia cukup comel untuk aku. Ye, dia sangat comel. Ecewahhh.. Gedik.

Alhamdulillah, aku masih dengan dia sampai saat aku menaip entry ni. Doakan jodoh kami panjang ye..


Sent from my iPad

Monday, April 8, 2013

Penyakit M


Penyakit M itu adalah..

MALAS.

Sekarang ni dah malas sangat nak memblog. Gambar2 pegi Umrah pun masih belum transfer lagi. Ada nun kat kamera lagi. Kamera pulak kamera pinjam. Dah dipulangkan kat tuannya.

Jadiknya, tunggu la ye aku nak upload gambar2 tu.

Sejak2 balik ni memang rasa malas tu sangat menebal.

Nak keje MALAS.
Nak masak MALAS.
Nak buat kek MALAS.

Segalanya MALAS.

Satu je rajin..

Ye rajin dating. Hari2 pun takpe. Tengah suka orang kata..

Ye, aku dah jumpa seseorang yang buat aku rasa senang, rasa selesa. Rasa aku jadi diri sendiri bila dengan dia. Yang buat aku ketawa je. Buat aku senyum sorang2. Buat aku marah. Buat aku merajuk.

Tengok ni.


Hahahaa..Gedik tak aku?